Czy forma nadzwyczajna powinna dostosować swój kalendarz świąt do formy zwyczajnej?
Czy warto celebrować Triduum Paschalne używając ksiąg liturgicznych sprzed reformy 1955 roku?
Czy lekcjonarz formy nadzwyczajnej powinien być rozbudowany na wzór lekcjonarza formy zwyczajnej?
Czy czytanie Lekcji w języku łacińskim powinno zostać zachowane w formie nadzwyczajnej?
Czy w formie nadzwyczajnej należałoby wprowadzić przyjmowanie Komunii Św. pod dwiema postaciami?
Czy koniecznie należy dążyć do dialogowania wiernych z kapłanem podczas Mszy czytanych?
Dlaczego forma nadzwyczajna nie zawiera znaku pokoju znanego nam z formy zwyczajnej?
Czy przedpoście, wigilie i oktawy nie znane w formie zwyczajnej powinny pozostać częścią kalendarza formy nadzwyczajnej?
Na te i inne pytania znajdziemy odpowiedzi w drugim tomie opracowań Federacji Una Voce. Bezpłatny e-book jest dostępny pod adresem:
http://www.unacum.pl/p/positio.html
